Artıq Futbol üzrə növbəti Dünya Cempionatı başa catmaq ərəfəsindədir. Futbol üzrə keçirilən Dünya Cempianatı keçirildiyi ölkə əsl futbol bayramının ab-havasını hiss etdirir. Kecirilən XX cempianatlıqda Dünya
dövlətləri arasında özlərini Futbol ölkəsi kimi təsdiq edən dövlətlər oldu. Bunlardan
Braziliya, Uruqvay, Aregentina Avropadan Almaniya, İtaliya, Fransa İspaniya
kimi dövlətlər bu peşəkar və məşhur oyunun Avropada xeyli həvəskarı olduğunu
sübut etdi.
Mənim bu cempianatlıqla, daha acıq desək futbolla
ilk tanışlığım uşaq vaxtlara təsadüf edir. Onda atam və əmilərimlə baxdığım
futbol oyunu “Neftci” komandası olardı. O dövür üçün secilmiş geyim forması ən
cox hallarda ağ- qara idi. Mən komandaları da bu geyimə görə ayrıd edirdim. Əmim mənim futbola olan marağımı görüb bir az
açıqlama verərdi “Ağlar bizimkilərdi, onlar qol vuranda qışqırarsan”
Zaman kecib yaşa dolduqdan sonra özüm futbolu dərk etməyə başladım. Yaşa dolduqdan sonra dünya görüşüm artdı, “Neftci” dən ayrlılıb böyük futbolla maraqlanmağa başladım. O komandalar “bizimkilər” olmasa da onların oyunları bizi özünə cox yaxşı cəlb edirdi. Məhəllə uşaqları kimi məndə özümə bir ölkənin futbol komandasını tutub onun oyunlarını izləyirdim. Sözsüz ki, qol vuranda sevincimi, həyancanımı gizlədə bilmirdim.
Zaman kecib yaşa dolduqdan sonra özüm futbolu dərk etməyə başladım. Yaşa dolduqdan sonra dünya görüşüm artdı, “Neftci” dən ayrlılıb böyük futbolla maraqlanmağa başladım. O komandalar “bizimkilər” olmasa da onların oyunları bizi özünə cox yaxşı cəlb edirdi. Məhəllə uşaqları kimi məndə özümə bir ölkənin futbol komandasını tutub onun oyunlarını izləyirdim. Sözsüz ki, qol vuranda sevincimi, həyancanımı gizlədə bilmirdim.
Uşaq olanda Maradona, Pele, Bacco, Klinsman kimi oyuncular haqda
eşitmişdim.
O vaxt ilk dəfə baxdığım futbol 1990- cı ildə İtaliyada kecirilən Dünya Cempionatı idi. Finalda Argentina və Almaniya qarşılaşırdı. Bu görüşdə hakimin mübahisəli şəraitdə verdiyi 11-metrlik cərimə zərbəsi Almaniyanı önə cıxardı. Məğlubiyyəti qəbul edə bilməyən argentinalılar şoka düşdülər. Bu mənzərənin ən dəhşətli anı isə Maradonanın göz yaşlarına hakim ola bilməməsi idi. Həqiqətəndə bu mənzərə mənə də təsir etdi. Ondan sonra Argentinanı “bizimkilər” kimi hiss etdim.
O vaxt ilk dəfə baxdığım futbol 1990- cı ildə İtaliyada kecirilən Dünya Cempionatı idi. Finalda Argentina və Almaniya qarşılaşırdı. Bu görüşdə hakimin mübahisəli şəraitdə verdiyi 11-metrlik cərimə zərbəsi Almaniyanı önə cıxardı. Məğlubiyyəti qəbul edə bilməyən argentinalılar şoka düşdülər. Bu mənzərənin ən dəhşətli anı isə Maradonanın göz yaşlarına hakim ola bilməməsi idi. Həqiqətəndə bu mənzərə mənə də təsir etdi. Ondan sonra Argentinanı “bizimkilər” kimi hiss etdim.
Futbollun belə cazibədarlığı
haqqında cox yazmaq olar. Çempianat başlayanda hamı cəkiliər bir küncə öz
sevimli komandalarına, oyuncularına dəstək olurlar. Buda küçəldən uşaqların
yığışmasına şərait yaradar, həmdə futbol vasitəsilə hansısa ölkə haqqında məlumata malik
olurlar. Məsələn: Honduras, Ekvador, Gana, Kosta-Rika kimi ölkəkərdən xəbərdar
olurlar.
Futbol böyük və kiçiklər
arasında populyar olsanda bu zamanın özündə də futboldan xəbəri olmayan gənclərimiz
var.
Bir dəfə axşam evə gedirdim. Məhəllənin tinində ucadan danışan yeniyetmə
gənclərə bir ağsaqqal deyinir: “Bu nədi yığışmısınız bura? Sizin işiniz,
gücünüz yoxdur? Hec olmasa gedin futbola baxın”! gənclərdən biri isə sərsəm
cavab verir: “Eh dayı bizimkilər oynamır ki,”
Daha bundan sonra nəsə yazmağa yəqin ki, gərək yoxdur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder