PISIK SEDAQETI

Dincəlmək üçün bir- iki həftəlik kəndimizə getməli oldum. Kəndimiz Azərbaycanın şimal-şərqində, Şahdağının ətəklərində yerləşirdi. Doğrusunu desəm getməyimdə əsas məqsəd nənəmə baş çəkmək idi. Məni ən çox sevindirən də elə bu idi.

 Nənəmgilin evində bir pişik vardı. Pişik ev əhlinə qarşı mehriban idisədə, nənəmə qarşı bir az soyuq idi.

Pişik  nənəmin evdə olduğu vaxt  heç zaman evə yaxınlaşmazdı. Nənəmdə pişiyi xoşlamırdı. Onu evdə gördükdə qovmağa çalışırdı. Pişik də onun səsini eşidəndə evdən qaçıb həyətdə özünə məkan seçərdi. Elə pişiyin nənəmə qarşı olan soyuq rəftarının səbəbi bu idi.

 Nənəm mənə pişiklə bağlı bir əhvalat danışdı. Bir gün həyətdə bizim dildə desək “dam altında” sərin bir yerdə nalçanın üstündə oturmuşdum. Pişik həyətdə ora- bura qaçır, elə bil hansısa bir ovu güdürdü. Ətraftda tam sakitlik idi. Birdən pişik qəflətən üzərimə atıldı. Mən pişiyin bu hərəkətindən həm diksindim, həm də qoruxdum. Öz-özümə fikirləşdim ki, pişik mənimlə oynamaq istəyir, ya da yaxınlığımda siçan görüb. 

Pişiyin bu hərəkətinə aydınlıq gətirmək üçün ayağa qalxdım və nalçanı yerdən qaldırdım. Nalçanın altında nə görsəm yaxşıdır..  boz rəngli  İ  L A N.

Bilmədim ilan ora niyə girib: - Ya istidən qaçıb özünə sərin yer axtarıb, yada pişiyin pəncələrindən xilas olmaq istəyib.

Nə olursa olsun pişik  sahibinə yenə də öz sədaqətin bildirib.  Özünə məxsus xəbərdarlığı ilə.