ÜÇ ALMA

Uşaq vaxtı nənələrimizin, babalarımızın nağıllarına qulaq asıb yuxuya getməyi çox sevərdik. Bu nağılların ən xoşuma gələn yeri onun sonu idi. Göydən düşən üç alma. Nağıllar yadımda qalmasada sondakı “üç alma” məsəli məni həqiqətən də xəyallara aparırdı. Görəsn nəyə görə sonda üç alma düşür. Niyə başqa meyvə yox özü də alma? Bu almalar da nağıl qəhrəmanlarının sayına görə bölünürdü. Biri nağıl söyləyənin, biri nağıl yazanın biridə ona qulaq asanın.

Onu da eyim ki, nağıl uşaqların təfəkürünün genişlənməsində, vətənpərvər  ruhda böyüməsində, kişik yaşda onların yuxuya getməsində nağılın əvəzi yoxdur.

Nağıllar, həqiqətən, çox şirin, çox dadlı, cazibədar, insanı qanadlandıran, müəyyən zaman kəsiyində onu xoşbəxt eləyən bir hadisədir. Nağıla qulaq asan dünyanı unudur, nağıl aləminə düşür, həyəcanlanır, sevinir, kədərlənir, bir sözlə, başqa bir həyat yaşayır[1].  

Sonda düşən üç alma isə nağıla bir az da şirinlik gətirir. Nağılın mənəvi qüvvəsini artırır. 

Göydən düşən meyvənin alma olması Almaya olan yüksək dəyər, onun əvəzolunmaz xeyrindən, onun gözəllik mənbəyi olmasına dəlalət edir.

Amma unutmaq olmaz ki, nə qədər gözəl, nə qədər şirin olsa da, hər nağıldan sonra göydən üç alma düşmür...

---

[1] ZAMANAZƏRBAYCAN qəzeti